مدرسه فیضیه یکی از مدارس تاریخی شهر قم است که در میدان آستانه مقدس و در جوار حرم حضرت معصومه(س) واقع شده است. قدمت بنای اولیه مدرسه با نام مدرسه آستانه متعلق به قرن ششم هجری می رسد و تا اواخر قرن یازدهم هجری با همین نام معروف بوده است. با توجه به کتیبه ای که در سردر ایوان جنوبی نصب شده، بنای اولیه مدرسه به شاه طهماسب صفوی منسوب شده است.
بنای فعلی مدرسه فیضیه قم در سال 1213 و 1214 هجری قمری توسط فتحعلی شاه قاجار ساخته شده است. بنای مدرسه از نیمه نخست قرن سیزدهم هجری قمری، جایگزین مدرسه آستانه شد.
بنای مدرسه فیضیه، چهار ایوانی است و در دو طبقه ساخته شده است. هم چنین ساختمان مدرسه دارای 40 حجره پایینی متعلق به دوره قاجاریه و 40 حجره بالایی مربوط به قرن چهاردهم هجری قمری می باشد. ایوان جنوبی، قدیمی ترین بخش مدرسه است که با کاشی های زیبای معرق کاری شده مربوط به عصر صفوی، تزیین گشته است. طاق سردر ورودی مدرسه فیضیه قم، جناغی شکل است. صحن اصلی بنا شامل چهار ایوان در دو طبقه و با ابعاد 50 در 89 متر می باشد.
در سال 1301 هجری، امام خمینی(ره) پس از ورود به شهر قم، در حجره 23 مدرسه فیضیه سکونت نمودند. در سال 1341 هجری شمسی، ناظر یورش ماموران ژاندرمری قم به مدرسه فیضیه بودیم. هم چنین مدرسه در سال 1342 برای بار دیگر مورد هدف حمله نظامی واقع شد.
امام خمینی، مدرسه فیضیه قم را کانونی برای مبارزات سیاسی طرفداران انقلاب و فعالیت های اجتماعی علیه رژیم شاه به حساب می آورد. در خرداد ماه سال 1354 هجری شمسی، تظاهراتی برای بزرگداشت شهدای پانزده خرداد در مدرسه فیضیه برگزار شد که به تعطیلی مدرسه فیضیه تا پیروزی انقلاب اسلامی انجامید.
نامگذاری مدرسه به نام فیضیه به این خاطر است که آیت الله فیض کاشانی، در زمانی که در شهر قم حضور داشتند در مدرسه فیضیه قم سکونت و در آنجا تدریس داشتند. بنای مدرسه فیضیه قم در نهم بهمن ماه سال 1386 هجری شمسی به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
