موزه سنگ هفت تنان شیراز

موزه سنگ هفت تنان شیراز یک اثر تاریخی است که متعلق به دوران زندیه می باشد. نام این باغ با شکوه را از هفت پیکری که در آن وجود دارد گرفته اند، هفت مقبره که متعلق به عارفان آن زمان بوده که کریم خان زند بر روی هر کدام از آن ها سنگی بزرگ نصب کرده است. مشخصات کلی بنا 12 متر ارتفاع آن در طول 28 متر و عرض 5.5 متر می باشد.

موزه هفت تنان شیراز که در دل باغی بزرگ قرار گرفته، دارای سنگ هایی عظیم و خاص می باشد که متعلق به دوران سوم تا یازدهم سده هجری قمری است. باغ هفت تنان در شمال مقبره حافظ و در بن کوه چهل مقام استقرار دارد. بقعه هفت تنان شیراز برای مردمان آن چهره ای مذهبی و پاک دارد، علاقه عموم مردم و توجه آنان به این باغ در حدیست که گاه برای استجابت دعا و بارش باران به این مکان می رفتند.

عمارت هفت تنان شیراز که به دستور کریم خان زند و در دوران زندیه ساخته شده تا سال ها قبل محل حضور مرتاضان و دراویش بوده و بعد از گذشت سال ها اکنون تبدیل به موزه سنگ ها گردیده است. باغ این مجموعه دارای یک کوشک تالار مانند و حیاطیست با سرو های سر به فلک کشیده که ساختمان کوشک در شمال حیاط می باشد. این ساختمان دارای دو اتاق در سمت چپ و راست، یک ایوان مسقف دارای دو ستون پیکر تراش و زیر زمین می باشد.

موزه سنگ هفت تنان که مملو از سنگ های قدیمی، ادوات سنگی جنگ، ظروف سنگی، پیکر ها و پایه های ستون سنگی و … می باشد، گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است که پس از بازدید از این مکان شرح حال های متعددی نوشته اند. سقف ایوان این بنا دارای تزئینات دیدنی می باشد که بر طاقچه های بالایی آن بر روی گچ نقاشی شده است. این نقاشی که شاهکار دوران زندیه محسوب می شود، بیانگر پنج مجلسی می باشد که به ترتیب به آن اشاره می شود : درویشی با تبر زین و کشکول، نقش موسی در حال شبانی، منظره شیخ صنعان و دختر ترسا، نقش ابراهیم و نقش درویش جوان.

در وسط باغ هفت تنان، حوض بزرگی وجود دارد که در گذشته آب آن از رکن آباد تعبیه می شده است. در دیوار های باغ که حیاط با آن محصور شده، طاق هایی وجود دارد که دارای آجر گری و کاشی کاری منقوش می باشد. در سال های 1336 و 1337 شمسی این بنا توسط نقاش معروف و زبده ایران محمد باقر جهان میری تعمیر و مرمت شد. این بنا در تاریخ 1310 با شماره 74 به ثبت آثار ملی رسیده است.