عمارت گلشن استان بوشهر مربوط به دوره قاجاریه است و در خیابان ساحلی محله بهبهانی در پشت اداره بندر بوشهر واقع شده است. فاصله عمارت گلشن تا دريا 10 متر است. این عمارت یکی از آثار تاریخی و از نقاط دیدنی شهر بوشهر در جنوب ایران است.
این بنا مربوط به شخصی تاجر به نام آقای گلشن بوده و کاربری مسکونی و تجاری داشته است. این خانه سپس توسط سید محمدرضا کازرونی یکی دیگر از تجار بوشهری خریداری و هم اکنون در تملک میراث فرهنگی و گردشگری و محل استقرار موزه سنگ می باشد.
عمارت گلشن متعلق به دوره قاجاریه بوده و نوع معماری بیت میلانی است که در نوع خود منحصربه فرد است. ساختمان از سه طبقه تشکیل شده است. طبقه اول شامل آب انبار (برکه)، حمام، دست شویی، آشپزخانه و جای نگه داری خدمه و طبقات دوم و سوم جهت سکونت و پذیرایی و امور تجاری بوده است. عمارت تاریخی گلشن از چهارطرف با پلکان حلزونی به پشت بام راه دارد. در طبقه سوم ضلع شمالی اتاقی ساخته نشده و این گوشه خالی است. این عمل به دلیل رساندن باد خنک شمال به داخل ساختمان بوده است.
ساختمان دارای حیاط مرکزی و تمامی اتاق ها، اطراف آن می باشند که همگی با درهای دو لنگه با هم ارتباط دارند. درب و پنجره ها از جنس چوب ساج و دریایی و پوشش سقف از چوب چندل (صندل) است. سیستم خنک کننده ساختمان وجود درهای متعدد است. بیش تر اتاق ها پنج دری هستند و بین آن ها راهرو وجود دارد.
این بنا با مساحت ۱۲۳۰ متر، پهنای ۸۸۹ مترمربع و اعیان ۱۰۴۱ متر مربع، همانطور که گفته شد در حال حاضر با کاربری اداری فرهنگی مورد استفاده می باشد و از سال ۱۳۶۵ تاکنون که توسط میراث فرهنگی خریداری شده مرتب مورد تعمیر قرار می گیرد. البته شکل اولیه ساختمان حفظ شده و فقط مصالح پوسیده تعویض و مرمت شده و نمای بیرونی آن سفید کاری شده است.
خانه گلشن بوشهر در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۲۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
