کلیسای گئورگ مقدس تنها کلیسای بوشهر در سال ۱۸۱۹ میلادی برابر با ۱۲۳۵ هجری قمری یعنی در دوره قاجار بوسیله خانواده آوادیان، از خانواده های سرشناس ارمنی ساکن بوشهر و با کمک سایر مسیحیان ساکن این شهر از جمله انگلیسی های ساکن بوشهر در زمینی نسبتا وسیع در محله شنبدی این شهر ساخته شد.
این کلیسا در زمینی مستطیل شکل واقع شده و ساختمان اصلی آن پلانی شبیه به یک چلیپا دارد. در دو طرف بنای کلیسا حیاط هایی قرار دارند که برای دفن مردگان اختصاص داده شده بود.
کلیسای گئورگ مقدس از زمان تاسیس تا سال ۱۹۴۸ فعال بود تا آنکه به دنبال فوت ملکومیان، ارمنی سرشناس بوشهری، ارمنی صاحب نفوذ دیگری در بوشهر وجود نداشته و در نتیجه تمام اموال و اشیاء کلیسا به کلیسای وانک اصفهان منتقل گردید. در سال ۱۹۷۴ و به دنبال استقرار چند خانواده ارمنی دیگر در بوشهر هیات ارامنه کلیسا را تعمیر و با فرستادن اشیاء مورد نیاز مجددا فعال نمود ولی با گذشت چند سال باز هم فعالیت کلیسا متوقف گردید.
پلان بنای کلیسای گئورگ مقدس بوشهر به صورت قرینه در عرض طراحی شده و از بالا به صورت صلیب دیده می شود. این بنا شامل تالار اجتماعات، محراب، اتاق هایی در دو طرف محراب و دو راهرو در دو طرف تالار می باشد. تالار اجتماعات بنا در گذشته بزرگتر بوده و تا میان خیابان انقلاب فعلی ادامه داشته است که در سال ۱۳۴۰ با طرح این خیابان جهت ایجاد محور شمالی – جنوبی در بافت قدیم به طرف دریا، بخشی از آن تخریب گردیده و قسمتی از حیاط مشرف به خیابان هم به مجتمع تجاری تبدیل شد.
تالار اجتماعات کلیسای گئورگ بزرگترین بخش آن می باشد که حدود دوازده متر طول و هشت متر عرض دارد. سقف این تالار بوسیله پله ای چوبی به طول ۸ متر با چندل های فرعی که با تخته های طولی به هم متصل شده اند پوشش داده شده است. هفت ستون چوبی که قسمت فوقانی آنها به شکل زیبایی با چوب تزئین شده است به استحکام سقف کمک می کنند.
مهمترین و شکیل ترین قسمت کلیسا محراب آن است که بوسیله پله هایی که به صورت قرینه در دو طرف آن قرار دارند به تالار متصل می گردد. این بخش از یک مربع تشکیل شده است که سه ضلع آن طاقنما بوده و از سمت غرب (جنوب غربی) به تالار باز می باشد. قسمت فوقانی بوسیله گوشه سازی به هشت ضلعی و سپس دایره تبدیل شده و پوشش محراب به صورت گنبد بر روی آن قرار می گیرد.
به دنبال متروک شدن بنای کلیسا در سال های پس از انقلاب و با توجه به آب و هوای مرطوب منطقه، بنای کلیسا با سرعتی زیاد رو به ویرانی نهاد و قسمت اعظمی از سقف و گنبد آن فرو ریخت.
در حال حاضر بنا توسط سازمان میراث فرهنگی در حال بازسازی است و سقف و گنبد آن به شکل اولیه مرمت شده اند ولی طبق رویه جاری این سازمان دخل و تصرف های نامتعارفی در این بنا هم اعمال شده است.
همانطور که گفته شد در طرفین بنای کلیسا محوطه هایی برای دفن مسیحیان فوت شده پیش بینی شده بود. نگاهی به تاریخ حک شده بر روی سنگ های یادبود این افراد نشان دهنده دفن مسیحیان در این مکان از زمان ساخت کلیسا تا پایان جنگ جهانی دوم می باشد. اکثر سنگ های مزار این مجموعه بسیار زیبا و نفیس بوده و بیشتر آنها در کشور هندوستان تراشیده و سپس برای نصب بر گور متوفی به این مکان منتقل شده اند.
این اثر در تاریخ ۷ مهر۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۵۱۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.