مسجد جامع گرگان، یکی از آثار و بناهای تاریخی و مذهبی شهر گرگان است که در بافت قدیم شهر قرار دارد. قدمت مسجد جامع به اواسط دوره سلجوقی یعنی به سده های پنجم و ششم برمی گردد. مسجد دارای یک حیاط مرکزی است که به فرم چهار ایوانی و چهار شبستانی ساخته شده است. تزییناتی که در معماری مسجد جامع به کار رفته، بهره گرفته از آن دوران می باشد.
تزیینات معماری صورت گرفته در ساخت مسجد جامع گرگان، ترکیبی از آجر و کاشی، کاشی های هفت رنگ و مناره آجری با خطوط کوفی متعلق به دوره سلجوقی است. مسجد جامع، که در بازارچه نعلبندان شهر گرگان واقع است دارای مساحتی در حدود 1600 متر مربع است.
مسجد جامع گرگان دارای مناره های کروی شکلی است که بر روی آن کتیبه ای به خط کوفی قرار دارد.
حیاط مسجد جامع به شکل چهار ایوانی و با وسعت 1000 متر مربع است. سنگ فرمان هایی در ایوان غربی مسجد منصوب است که در تعدادی از آن ها فرامین حاکمان زمان در ارتباط با شهر استرآباد نوشته شده است. قدیمی ترین فرمان متعلق به جهانشاه آق قویونلو در سال 826 هجری قمری است و آخرین تاریخ فرمان مربوط به سال 1219 هجری قمری می باشد. یکی دیگر از کتیبه های سنگی مربوط به زمان ابوالمظفر جهانشاه می باشد و بر سنگ دیگر القاب پادشاه آن زمان، ابوالعازی القاهر بهادر به سال 962 هجری قمری نقر شده است.
منبر قدیمی و تاریخی و از جنس چوب و از نوع قالب و گره می باشد و تزئین آن به صورت منبت کاری با نقوش گل و بوته است. و بر بدنه سمت چپ این منبر چوبی در 12 قالب 8 ضلعی نام دوازده امام و علاوه بر آن نقوش اسلیمی حک کرده اند . منبر مذکور دارای هشت پلکان است. منبر قدیمی و تاریخی در ایوان غربی نگهداری می شود. بدنه سمت چوب بعلت مجاورت با دیوار و در اثر رطوبت و گذشت زمان خسارت و آسیب فراوان متحمل شده و بطور کلی منبر دارای پوسیدگی های فراوان و شکستگی بسیار است و اکنون در یک محفظه شیشه ای نگهداری می شود. لازم به ذکر است که منبر مشروحه نیازمند به مرمت و حفاظت و نگهداری اصولی و علمی بیشتر است. این منبر دارای 3 کتیبه از دوره های تیموری و افشاری و به خط ثلث، نسخ و نستعلیق می باشد. یک چهار چوب و دو لنگه درب چوبی نیز در این ایوان و درون یک حفاظ شیشه ای نگهداری می شود.