آرامگاه باباکوهی یکی از جاهای دیدنی شیراز و محل دفن عارف پرآوازه ایرانی در قرن 4 و 5 هجری قمری است. آرامگاه بابا کوهی چندین بار مرمت شده و حالا وارد دهمین قرن حیات خود می شود. با اینکه شهر شیراز، ده ها و صدها نقطه دیدنی و جذاب برای گردشگران دارد، اما اغلب ایرانیان فقط حافظیه و سعدیه را می شناسند. به همین دلیل است که شهر آرامگاه باباکوهی تبدیل به یکی از سخت ترین سوالات عمومی در مسابقات و بازی ها شده است!!
همانطور که می دانید رسالت اصلی ما در سایت نشاط آوران این است که مناطق گردشگری ایران را معرفی کنیم تا سهمی در تقویت فرهنگ ایران شناسی و ایرانگردی داشته باشیم. امروز در این یادداشت شما را با آرامگاه باباکوهی آشنا می کنیم. آرامگاهی بسیار زیبا با معماری منحصر به فرد و قدمتی چند صد ساله.
آرامگاه باباکوهی در دل کوه صبوی شیراز
باباکوهی همانطور که از نامش پیداست اهل کوه و کوهستان بوده و مقبره باباکوهی نیز در دل کوه است. آرامگاه باباکوهی در زمان حکومت شیعه آل بویه و در دامنه یکی از کوه های شمال شیراز ساخته شد. به خاطر دفن شدن باباکوهی در این کوه، در میان اهل فارس این کوه به کوه باباکوهی مشهور شده است. البته در میان مردم محلی به کوه صبوی هم شناخته می شود.
باباکوهی کیست؟
باباکوهی یکی از عارفان قدیمی است که در زمان حکومت آل بویه در دل کوه به عبادت و ریاضت می پرداخته است. نام اصلی او ابوعبدالله محمد ابن عبیدالله است. اهالی عرفان و عالمان و تاریخ دانان در متن ها و نوشته ها و اشعار، از او با نام ابن باکویه یاد کرده اند. در این کوه غار دیگری هم وجود دارد. آن غار در گذشته های دور، در واقع صومعه و عبادتگاه یکی از عارفان بوده که متاسفانه اثری از آن در دست نیست.
پارک کوهستانی آرامگاه باباکوهی در شیراز
منطقه گردشگری باباکوهی که دیگر این روزها مردم به آن پارک باباکوهی می گویند، در واقع تفرجگاهی کوهستانی است که به منطقه دروازه قرآن شیراز نزدیک است. برای رفتن به آرامگاه باباکوهی باید کمی پیاده روی کنید. مسیر رسیدن به مقبره باباکوهی ماشین رو نیست و باید پیاده در مسیر هموار کوهستانی قدم بزنید.
در دوران قاجاریه، حاکمان شیراز توجه خاصی به قبر باباکوهی داشتند و ساختمان ها و بناهایی را در این محل احداث کرده اند. از جمله این سازه ها می توان به حوضچه و اتاقک های در مجاورت مقبره اشاره کرد. وجود یک چشمه آب طبیعی در جوار مقبره و پوشش گیاهی و وجود درختان بسیار بلند در آنجا، از مهم ترین فاکتورهای گردشگری این منطقه است.
آب و هوای حوالی این مقبره به علت داشتن سایه فراوان و وجود چشمه آب، بسیار خنک و دلپذیر است. گهگاه اهالی موسیقی و موزیسین های سنتی هم به آرامگاه باباکوهی سر می زنند و در حوالی آن ساز می زنند. البته این هنرمندان همیشه نیستند و حضور آنان و امکان تماشای موسیقی زنده اساتید، کاملا به اقبال شما بستگی دارد!
سه مسیر برای رسیدن به آرامگاه بابا کوهی وجود دارد
سازمان میراث فرهنگی با همکاری شهرداری و سازمان اوقاف شیراز برای ورود گردشگران به آرامگاه باباکوهی سه راه پیاده روی تعبیه کرده اند. اگر اهل پیاده روی هستید و قدم زدن در جنگل و شنیدن صدای موسیقی پرندگان برای تان جذاب است و حالتان را خوب می کند پیشنهاد می کنیم از راه سنگفرش به آرامگاه باباکوهی بروید. این مسیر کمی طولانی تر از دو راه دیگر است اما خب مسیرش هم به اندازه مقصدش زیباست.
راه دوم آسفالت است و چون از آن طرف کوه بالا پیاده روی می کنید، شیب ملایم تری دارد. پیاده روی در این مسیر هم کوتاه تر است هم راحت تر. اما دیگر از صدای پرنده و راه جنگلی، خبری نیست.
راه سوم از راه اول و دوم بسیار نزدیک تر است. این راه مخصوص کسانی است که آمده اند خود باباکوهی را ببینند و طبیعت اطراف چندان نظرشان را جلب نکرده است. این راه پلکانی است و به جای پیاده روی باید پله نوردی کنید! خوبی این مسیر این است که هم پارکینگ دارد و هم خیلی سریع به آرامگاه باباکوهی می رسید.
متن کتیبه سنگی مقبره باباکوهی شیراز
در بالای طاق آرامگاه باباکوهی کتیبه ای از جنس کاشی است که در آن به طور مختصر زندگینامه باباکوهی بیان شده است. در این کتیبه آمده:
«شیخ علی باباکوهی در جوانی به خدمت شیخ کبیر ابوعبدالله خفیف رسید و سپس راه سفر در پیش گرفت و با علما و عرفای بسیاری ملاقت کرد. مدتی در نیشابور اقامت گزید و با عرفای بزرگواری چون ابوالقاسم قشیری، شیخ ابوسعید ابوالخیر، شیخ ابوالعباس قصاب و خواجه عبدالله انصاری پیر هرات و همچنین در نهاوند با ابوالعباس اشعری و ابوالحسن خرقانی همنشینی و مراودت داشت. سرانجام به شیراز بازگشت و در غاری که امروز آرامگاهش بر خرابه های آن ساخته شده سکنی گرفت. از 105 سال عمر پر برکت شیخ چند سال در این مکان به ارشاد مریدان سپری شد و بالاخره در سال 442 هجری قمری به ملکوت اعلی شتافت.»
