اصطلاحات کوهنوردی

کوهنوردی نیز مانند بسیاری از رشته های ورزشی دیگر اصطلاحات مخصوص خود را دارد. یک کوهنورد آماتور و تازه کار برای حرفه ای شدن نیاز دارد تا تمامی اصطلاحات کوهنوردی را قبل از هر چیزی به خوبی بیاموزد. به همین جهت در ادامه به بررسی مهمترین و کاربردی ترین کلمات کوهنوردی و اصطلاحات این رشته ی ورزشی پرطرفدار خواهیم پرداخت، اصطلاحاتی که پیش نیازهای کوهنوردی است.

تعریف دقیق کوه و انواع آن

کوه ها مناطقی از سطح زمین هستند که نسبت به نواحی هم سطح خود برجسته تر بوده و دور تا دور خود دارای سراشیبی میباشند. کوه ها بسته به نوع تشکیل به سه دسته تقسیم بندی می شوند.

• کوه هایی که تحت تاثیر چین خوردگی ها بوجود آمده اند.
• کوه هایی که عامل اصلی ایجاد آنها فرسایش بوده است.
• کوه هایی که تشعشعات و فعالیت های آتشفشان ها موجب تشکیل آنها شده است.

کوهنوردی

صعود و فرود از ابتدایی ترین نقطه ی یک کوه تا قله ی آن بدون استفاده از تکنولوژی امروزی، کوهنوردی نامیده میشود. انسان ها به صورت طبیعی از کوهپایه شروع به حرکت می کنند تا قله یک کوه، این عمل را کوهنوردی می نامند.

تپه یا Hill

به برجستگی های سطح زمین که ارتفاع آنها حداکثر شصد متر میباشد تپه میگویند.

قله ی اصلی

مرتفع ترین نقطه ی یک کوه قله نام دارد. قله اصلی بالاترین نقطه و انتهایی ترین مقصد صعود است که کوهنوردان فتح آن را برای خود یک شهرت میدانند و ارتفاع قله ی اصلی گاهی به چند هزار متر می رسد.

قله های فرعی

نقاط مرتفع کوه که در یک خط قرار گرفته و در عین حال از قله ی اصلی ارتفاع کمتری دارند، قله ی فرعی نام دارند.

گردنه

به سطح تماس بین دو کوه در پایین ترین نقطه ی آنها از نظر ارتفاعی گردنه میگویند. گردنه ها محل مناسبی برای اسکان کوهنوردان و برپایی چادرهای حاوی وسایل اصلی میباشد. در گذشته گردنه ها بیشتر برای رفت و آمدهای بین شهر و روستایی مورد استفاده قرار میگرفته است.

صعود

مجموعه فعالیت هایی که برای بالا رفتن تا بلندترین نقطه ی یک کوه انجام میشود، صعود نام دارد. صعود کردن خود به دو دسته ی پی در پی و همزمان تقسیم می‌شود که در صعود های پی در پی کوهنوردان بدون هیچ وقفه ای به سمت قله حرکت می‌کنند.

تراورس

تراورس در لغت به معنای میانبر است. در کوهنوردی وقتی صحبت از تراورس به میان می آید به این معناست که کوهنورد باید دقیقا در راستای همان مسیری که صعود کرده، از سمت دیگر کوه عملیات فرود را انجام دهد.

شب زدگی

شب زدگی حالتی است که یک کوهنورد برخلاف برنامه ریزی اصلی خود، در مسیر کوهنوردی اش به شب برخورد می‌کند و مجبور میشود شب را در کوهستان سپری کند. معمولا کوهنوردان حرفه ای برای چنین وقایعی قبلا آمادگی های لازم را کسب کرده اند.

مسیریابی

توانایی پیدا کردن بهترین مسیر برای صعود و فرود در کوهنوردی را مسیریابی میگویند. پیدا کردن بهترین مسیر در کوهنوردی های گروهی معمولا بر عهده ی رهبر گروه میباشد.

صخره و دیواره

هر کوهنورد در طول مسیر خود با سنگ های وسیع و پهناوری روبرو می‌شود که باید از آنها عبور کند. سنگ هایی که بتوان آنها را با استفاده از یک طناب حداکثر چهل متری پشت سر گذاشت، صخره نام دارند. سنگ هایی که عبور از آنها با استفاده از طناب چهل متری ممکن نباشد، دیوازه نامیده میشوند.

جان پناه

اتاقک های کوچکی که در مسیر کوهنوردی از قبل بنا شده اند تا کوهنوردان بتوانند برای چند ساعتی در آنها استراحت کنند. این مکان ها هیچگونه امکانات رفاهی ندارند و تنها برای در امان نگه داشتن کوهنوردان از خطرات احتمالی ایجاد شده اند.

حرکات زیگزاگی

یکی از مهمترین فنون کوهنوردی است که کوهنورد برای مقابله با شیب های تند باید از آن استفاده کنند و مسیر خود را مرتب به چپ و راست تغییر دهند. در این صورت به بدن و مخصوصا پا در شیب های تند فشار نمی آید.

ارتفاع زدگی

هرچقدر که ارتفاع از سطح زمین بیشتر شود میزان غلظت اکسیژن نیز کاهش پیدا میکند. همین امر باعث میشود تا برخی از کوهنوردان در ارتفاعات به دلیل عدم اکسیژن رسانی کافی به بدن، دچار بیماری هایی بشوند و از ادامه دادن مسیر ناتوان بمانند که این امر در اصطلاحات کوهنوردی به ارتفاع زدگی معروف است.

اطلاعاتی که در بالا در اختیار شما عزیزان قرار گرفت جزو مهمترین و کارآمدترین نکاتی است که برای ورود به حرفه و ورزش کوهنوردی باید آنها را بدانید. طبیعتا با گذر زمان و کسب تجربه، بسیاری از اصطلاحات رایج کوهنوردی را به خوبی خواهید فهمید و در دستیابی به موفقیت در این زمینه، عملکرد بهتری خواهید داشت.