آرامگاه خواجه ربیع مشهد مربوط به دوره صفویه می باشد و در مشهد، انتهای خیابان خواجه ربیع واقع شده است.
خواجه ربیع مشهد کجاست؟
در شمال غربی مشهد در انتهای خيابان خواجه ربيع، آرامگاه با شكوه خواجه ربيع واقع شده است. آرامگاه خواجه ربیع مشهد به سفارش شيخ بهايی توسط شاه عباس صفوی در نيمه اول قرن هجري ساخته شده است. اساس بنای فعلی مقبره خواجه ربیع مشهد، همان است که در سال های 1026 تا 1031 هجری قمری به امر شاه عباس و با سرپرستی یکی از سادات رضوی مشهد به نام میرزا افلغ احداث شده است.
آرامگاه خواجه ربيع مشهد یکی از مکانهای زیبا، دیدنی و متبرک است که به همین علل همه وقت مورد توجه و مراجعه اهالی مشهد و زائران و مسافرانی است که به مشهد می آیند. با توجه به زمان درگذشت خواجه، وی از زمره قدیمی ترین رجال مدفون در پیرامون شهر کنونی مشهد است. مدفن او طی چهارده قرن گذشته همواره محلی محترم و زیارتگاه عموم مسلمانان بوده است.
روستایی که باغ آرامگاه خواجه در آن واقع شده «حسین آباد خواجه ربیع» نام دارد و از جمله موقوفات مزار خواجه می باشد. اداره باغ و مزار خواجه ربیع در قرن اخیر بر عهده آستان قدس رضوی است. باغ خواجه ربیع یکی از قبرستان های مهم شهر مشهد نیز می باشد.
طرح آرامگاه خواجه ربيع مشهد در نمای بیرونی هشت ضلعی و در درون چهار ایوانی است. از انتهای ایوان های اضلاع بزرگ راهروهایی به درون باز شده اند. بالای بنا خواجه ربیع گنبد فیروزه ای رنگ قرار گرفته است که ارتفاع آن تا کف 18 متر می باشد. گنبد بنا پوشیده از کاشی های زیبای فیروزه ای و درون بنا هم مزین به نقاشی های طلایی رنگ است. از میان ديوار و پشت ايوان هاى چهارگانه اصلى، چهار ورودى وجود دارد که به شاه نشين ها راه دارند.
نام خواجه ربيع در تاريخ ربيع بن خثيم است. او از طایفه بنی اسد و ساكن كوفه، از زمره زهّاد هشتگانه صدر اسلام و تابعین (كسانی كه صحابه پیامبر را درك كرده اند) و همچنین از یاران و سرداران حضرت علی بوده است.
روبروی ورودی باغ خواجه ربیع، آب انباری وجود دارد که ساخت آن به ام کلثوم و به کوشش میرزا صدرالدین و به دوره شاه سلیمان صفوی نسبت داده شده است. آقا محمد صادق، مستاجر موقوفه بقعه خواجه ربیع، آن را از درآمد خود تعمیر کرده است. در تور مشهد منتخب خود برنامه ریزی هایی داشته باشید که یک روز را برای بازدید از این مکان اختصاص دهید.
آرامگاه خواجه ربيع مشهد در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۴۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.