زندگی عشایری در ایران و سیاه چادرهای عشایری همواره مورد توجه گردشگران خارجی بوده است.
تصور زندگی در طبیعت و زیر سقف سبک و ساده سیاه چادر برای انسان ساکن در آسمانخراش و شهرهای مدرن شگفت انگیز و جذاب است. به همین خاطر می توان زندگی عشایری را ظرفیتی بالقوه در صنعت توریسم در ایران به شمار آورد.
سیستان و بلوچستان چهارمین استان عشایری ایران است و عشایری بسیار متفاوت دارد چرا که عشایر سیستان و بلوچستان، این مردم سختکوش، بر خلاف سایر عشایر ایران با بیابان و کم آبی و محرومیت از مواهب طبیعی دمساز شده اند. آنها ضمن مقابله با سختی ها و ناکامی های موجود در طبیعت پیرامون توانسته اند بسیاری از سنت ها و ارزش های فرهنگی و بومی را حفظ کنند. از این رو با توجه و دقت در این پتانسیل سرشار می توان موجب رونق بخشیدن به صنعت گردشگری با بهره گیری از ظرفیت های موجود در زندگی آنان شد.
اینجا حاشیه رودخانه هیرمند است و این عشایر که با دامپروری روزگار می گذرانند این مکان را در اطراف شهر زابل برای زیست خود انتخاب کرده اند.
به راستی که اگر چند جوان عشایر به اداره امور عشایری مراجعه کنند و طرحی مبنی بر جذب گردشگر به منظور آشنایی با زندگی عشایری و توسعه صنعت توریسم در ایران ارائه نمایند، یقیناً طرح آنان مورد توجه و حمایت مسولین قرار می گیرد، چرا که امروزه متولیان امر دریافته اند که با حمایت این گونه طرح ها موجب رونق بخشیدن به صنعت گردشگری در ایران خواهند شد. امّا به راستی کجایند جوانان خوش فکر عشایر که در پی انجام چنین حرکت فرهنگی و اقتصادی باشند؟
ابعاد کار بسیار روشن است گردشگران خارجی تمایل به دیدار و حضور در فضای زندگی عشایری دارند. اکنون باید زمینه اقامت و پذیرایی آنان فراهم شود که بتوانند چند روزی در میان سیاه چادرها اقامت نمایند. احداث کمپ های توریستی سیار در جوار سیاه چادرها این امکان را فراهم می کند که گردشگران را به میان عشایر کشاند. امروزه اسکان گردشگران در سیاه چادرهای عشایری از جمله اهداف متولیان در کشور است که تنها با همت جوانان عشایر تحقق میابد.
در سیستان و بلوچستان هشت درصد جمعیت عشایرند و ۲۵۶ طایفه عشایری دارد که ۱۲۰ طایفه در سیستان و ۱۳۶ طایفه در بلوچستان زندگی می کنند. 17 هزار خانوار عشایر در سیستان و بلوچستان یعنی پتانسیلی بزرگ برای کسب درآمد از مسیر جذب گردشگران داخلی و خارجی! امّا متأسفانه ما محرومیت و فقر را حاکم بر این زندگی می بینیم در حالیکه مستعد توسعه و پیشرفت شگفتی هستند.
زندگی عشایری یعنی زندگی در آرامش و برای گردشگران خارجی این سبک زندگی عجیب و جذاب است که حاضرند برای درک آن هزینه کنند و راهی سفر به محل اسکان عشایر شوند حتی اگر در زابل باشد. زندگی عشایری فرصتی مغتنم است برای توسعه صنعت توریسم در ایران که امید است مورد بازنگری و توجه ویژه قرار گیرد زیرا پتانسیل این را دارد که از جاذبه های گردشگری سیستان و بلوچستان به حساب آید.
ایرج مرادی
در ذیل دیگر عکس های زندگی عشایری سیستان و بلوچستان را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت اختصاصی برای سایت نشاط آوران تهیه شده است: