ایرانیان باستان اهمیت و ارزش پاپوش مناسب را برای حفظ سلامت روح و جسم دریافته بودند از طرف دیگر به منظور عبور از سرزمین هایی با آب و هوای متنوع اقدام به طراحی، ساخت و بافت پاپوش هایی بسیار راحت و مقاوم کردند.
اگر به نقش برجسته کماندار پارسی در پرسپولیس مراجعه کنید نوعی از پاپوش را با سه بند بر پایش می بینید که حیرت انگیز است و نشان درک و شناخت علمی ایرانیان از طراحی و مهندسی کفش دارد. اما گیوه این پاپوش سنتی که امروزه رو به فراموشی می رود پیشینه ای بسیار کهن تر از کفش کماندار پارسی در عصر امپراتوری هخامنشیان در ایران دارد.
اولین بار کمانداران ماد در غرب ایران پاپوشی به نام گیوه را استفاده کرده اند. آنان با طراحی پاپوشی سبک و مقاوم از پوست گاو، پنبه و نخ تابیده بهره گرفتند و گیوه را بافتند. گیوه کفشی است برای بهار، تابستان و پاییز و قوم ماد به خوبی از آن در عبور از مناطق صعب العبور بهره گرفتند.
منطقه اورامانات در کردستان و پاوه در کرمانشاه را می توان خواستگاه اولیه و تولید کننده نخست گیوه دانست. امروزه بیش از پنج نوع گیوه در کرمانشاه بافته می شود.
گارگاه های بافت گیوه کرمانشاه را می توان از جمله جاذبه های گردشگری این شهر دانست.
گیوه گرچه کفشی مخصوص عشایر است اما از جالبترین و ارزشمندترین صنایع دستی روستایی در ایران محسوب می گردد. گیوه در استان های کردستان، کرمانشاه، فارس و اصفهان قدمتی دیرینه دارد و امروزه هم با گذشته هزاره ها هنوز هم در بازارهای قدیمی این شهرها کارگاه های بافت گیوه وجود دارد.
گیوه این پاپوش باستانی از نظر طبی ارزش والایی دارد چرا که ضمن سبکی و نرمی و انعطاف پذیری موجب آرامش اعصاب و توازن و تعادل بدن به هنگام پیاده رویست.
بر اساس ویژگی های گیوه و حضور آن در تاریخ کهن ایران به جرات می توان گفت گیوه پاپوش سرزمین ایران است.
ایرج مرادی
در ذیل دیگر عکس های گیوه کرمانشاه را می بینید که توسط استاد مرادی عزیز به صورت اختصاصی برای سایت نشاط آوران تهیه شده است:
نظرات